Lubimy dzielić się wiedzą popartą długoletnią praktyką.
Poniższe informacje nie stanowią udzielenia porady w rozumieniu definicji o świadczeniu pomocy prawnej. Infomacje te opierają się na konkretnym stanie faktycznym i obowiązujących w momencie ich przekazywania przepisach prawa. Kancelaria nie ponosi odpowiedzialności za skutki wykorzystania przedmiotowej informacji. W celu uzyskania profesjonalnej porady prawnej prosimy o kontakt z Kancelarią.
Postępowanie ugodowe, unormowane w art. 184-186 kodeksu postępowania cywilnego, jest tanią i szybką formą uregulowania spraw cywilnych. Jest to o tyle preferowana metoda rozwiązywania sporu, że w art. 10 k.p.c. wyraźnie jest mowa o dążeniu przez sąd do ugodowego załatwienia spraw, w których zawarcie ugody jest dopuszczalne. Czy jednak zawsze warto decydować się na próbę ugodową?
Sądy zobowiązane są do rozpatrywania spraw bez nieuzasadnionej zwłoki – co oznacza, że postępowanie nie może trwać dłużej niż to konieczne dla wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy. Tak więc, jeżeli uważasz, że sąd zbyt długo rozpatruje Twoją sprawę, możesz wnieść skargę na przewlekłość postępowania. Nie wystarczy jednak subiektywne przeświadczenie, że proces trwa za długo. Istotne w tym wypadku dla stwierdzenia, czy doszło do przewlekłości postępowania będą przesłanki takie jak terminowość i prawidłowość czynności podjętych przez sąd, jak również charakter sprawy oraz stopień jej zawiłości.
Zgodnie z art. 163 § 1 kodeksu pracy urlopy wypoczynkowe powinny być udzielane zgodnie z planem urlopów, który ustala pracodawca, biorąc pod uwagę wnioski pracowników i konieczność zapewnienia normalnego toku pracy – jest to rozwiązanie zalecane, ale nie obligatoryjne. Pracodawca może odstąpić od ustalania planu urlopów - gdy zakładowa organizacja związkowa wyraziła na to zgodę, jak również wtedy, gdy u danego pracodawcy taka organizacja nie funkcjonuje.
Od stycznia rewolucja w odsetkach ustawowych, maksymalnych i zasadach dot. zapłaty w transakcjach handlowych – co się zmieni?
Wspólnicy spółki jawnej, jako spółki osobowej, ponoszą zgodnie z art. 22 § 2 K.s.h. odpowiedzialność za zobowiązania spółki bez ograniczeń, całym swoim majątkiem (tj. osobistym lub wchodzącym w skład ustroju wspólności małżeńskiej) w sposób solidarny z pozostałymi wspólnikami oraz z samą spółką. Ponadto, na co wskazuje odwołanie w powyższym przepisie do art. 31 K.s.h., każdy wspólnik ponosi taką odpowiedzialność subsydiarnie.
W obecnym obrocie prawno-gospodarczym coraz częściej możemy się spotkać z sytuacją kiedy, członek zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością zamierza podjąć działalność konkurencyjną w innej spółce lub samodzielnie, jako przedsiębiorca prowadzący działalność gospodarczą. W takiej sytuacji pojawia się pytanie o możliwość podjęcia takiej działalności i ewentualną konieczność uzyskania zgody spółki, w której pierwotnie pełni funkcję członka zarządu.
